Głównym bohaterem książki jest kapitan Nemo - tajemniczy człowiek, samotnik, który uciekł od ludzi i rozpoczął podróż w głębinach wód na podwodnym okręcie. Pewnego dnia Nemo pomaga trzem rozbitkom, którzy następnie razem z nim wyruszają na wyprawę dookoła świata. 20 000 mil podmorskiej żeglugi to fascynująca powieść przygodowa, zaliczana do klasyk gatunku science-fiction, bestseller kolejnych pokoleń młodych czytelników i przykład, jak fantastyka z czasem może nabrać całkiem realnych kształtów.
Odpowiedzialność:
Juliusz Verne ; [tekst polski na potrzeby niniejszego wydania zaczerpnięto z domeny publicznej].
Urodzony 8 lutego 1828 r., zmarły 24 marca 1905 r.
Francuski pisarz, dramaturg i działacz społeczny. Powszechnie uważany za jednego z protoplastów fantastyki naukowej wraz z Hugo Gernsbackiem i H.G. Wellsem, autor kilkudziesięciu powieści. Od 1870 r. Kawaler, a od 1892 r. Oficer Orderu Legii Honorowej.
Pisał powieści podróżnicze i fantastycznonaukowe oraz historyczne, geograficzne, kryminalne, a także sztuki teatralne i wiersze.
Ojcem pisarza był prawnik Pierre Verne, który od 1826 roku prowadził w Nantes kancelarię, a matką – Sophie-Henriette Alotte de la Fuÿe. Młody Verne [>>] za namową rodziny, a głównie ojca studiował w Paryżu prawo, próbował zarabiać na giełdzie, ale nie rezygnował z prób literackich. Po kilkunastu latach poszukiwań rozpoczął cykl powieści "Niezwykłe podróże", które zapewniły mu poczesne miejsce w światowej literaturze. Wydawcą utworów Verne’a był Pierre-Jules Hetzel a następnie jego syn – Louis-Jules publikujący "Magasin d’éducation et de récréation" "Magazyn Edukacji i Rozrywki". Znanego autora i przedsiębiorczego wydawcę łączyły kontrakty wydawnicze, kilka razy wznawiane.
Verne podróżował po świecie, jednak mniej rozlegle niż bohaterowie jego utworów. Odwiedził 15 krajów w Europie i w basenie Morza Śródziemnego oraz odbył na statku SS „Great Eastern” jedną podróż przez Ocean Atlantycki do Stanów Zjednoczonych i Kanady. Był bardzo oczytany, z literatury czerpał różnorodne wiadomości do swych książek: geograficzne, historyczne, techniczne. Dla swych potrzeb warsztatowych stworzył i wykorzystywał duży zbiór fiszek, swoistą bazę danych z informacjami.
Zgodnie z ówczesnymi zwyczajami, w wielu powieściach Verne’a ważną rolę pełnią bohaterowie pochodzenia francuskiego.
Kilka tytułów powstało jako efekt współpracy z innymi autorami, między innymi z André Lauriem czy Adolphem d’Ennery.
Książki Verne’a ilustrowali: Édouard Riou, Jules Férat, Léon Benett, George Roux. Wydawca w znaczącym stopniu wpływał na fabułę i treść utworów.
Pośmiertnie wydane utwory Jules’a Verne’a były przeredagowywane i uzupełniane nawet w znacznym stopniu przez syna. Twórczość Verne’a wielokrotnie adaptowano na potrzeby teatru już za życia pisarza i filmu. Pomimo tego, że Verne był najbardziej poczytnym autorem w swoich czasach, największe dochody przyniosły mu adaptacje sceniczne.
Jego utwory zostały przetłumaczone na co najmniej 94 języki obce.
W latach 1888–1903 był radnym Rady Miejskiej w Amiens.
W Polsce popularyzowaniem twórczości Verne’a zajmuje się Polskie Towarzystwo Juliusza Verne’a.
