Czy można napisać trylogię od końca? Okazuje się, że tak; w każdym razie Isabel Allende na pewno to potrafi. Aurora de Valle, główna bohaterka "Portretu w sepii", to wnuczka Elizy Sommers i Pauliny de Valle (postaci z napisanej w roku 1998 "Córki fortuny"), a zarazem adoptowana córka Severa del Valle, ojca jasnowidzącej Clary z "Domu duchów", pierwszej powieści Isabel, opublikowanej w 1982 roku. Historia opowiedziana na kartach "Portretu w
sepii" to brakujące ogniwo łączące obie powieści. Zamykają się w niej losy niektórych bohaterów "Córki fortuny", a zarazem zarysowują sytuacje, których rozwiązanie znamy już z "Domu duchów". Całość układa się w barwny fresk - jak zawsze u Isabel Allende - splątane ścieżki życia jej bohaterów stanowią odbicie dziejów kraju i całego kontynentu.
Zobacz pełny opis
Odpowiedzialność:
Isabel Allende ; tł. Marta Jordan ; tł. Ewa Zaleska.
Isabel Allende urodziła się w Peru, jako córka Francisci Llona Barros i jej męża dyplomaty, Tomás Allende, chilijskiego ambasadora Peru. Jej ojciec był też najbliższym kuzynem Salvadora Allende, prezydenta Chile w latach 1970 -1973.
W latach czterdziestych związek ten uznany został za mezalians i małżeństwo nie przetrwało długo.
W 1945, po "zniknięciu" Tomasa, matka Isabel, przeniosła się wraz z trójką dzieci do Santiago w Chile, gdzie mieszkali do 1953.
W latach 1953 - 1958, matka Allende została żoną Ramóna Huidobro i wiele razy się przeprwadzali. Huidobro był dyplomatą [>>] na placówce w Boliwii i Bejrucie. W Boliwii, Allende chodziła do prywatnej Amerykańskiej szkoły, natomiast w Bejrucie pobierała prywatne lekcje angielskiego. Rodzina powróciła do Chile w 1958. Allende uczyła się również w domu. Młoda Isabel uwielbiała czytać, szczególnie prace Williama Shakespeare. W 1970 Salvador Allende mianował Huidobro ambasadorem Argentyny.
W tym czasie w Chile, Allende ukończyła szkołę średnią i poznała studenta inżynierii Miguela Frías, za którego wyszła w roku 1962. Allende wyszła za mąż wcześnie, za człowieka pochodzącego z rodziny zafascynowanej kulturą brytyjską i prowadziła trochę podwójne życie: w domu była posłuszną żoną i matką dwójki dzieci, publicznie stała się, po przetłumaczeniu książek Barbaray Cartland, nowoczesną, znaną z telewizji osobą, pisarką i dziennikarką feministycznych magazynów.
Od 1959 do 1965, Allende pracowała dla odziału ONZ do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa w Santiago, później w Brukseli i w innych miejscach w Europie. W Chile, pracowała również jako tłumaczka angielskich powieści dla kobiet. Została jedak zwolniona, za nieautoryzowane zmiany w dialogach bohaterek, chcąc nadać im bardziej inteligentne brzmienie i za wprowadzanie wątków feministycznych.
W 1963 urodziła się córka Isabel i Friasa - Paula. W 1966, Allende wróciła do Chile i jeszcze tego samego roku urodziła syna Nicolasa.
Dojście do władzy Augusto Pinocheta w 1973 roku i śmierć Salvadora Allende zmieniły życie pisarki Jej matka i wujek Ramon wyjechali z Wenezueli. Isabel z rodziną pozostała w kraju ale nie na długo. Nazwisko Allende stało się niewygodne a sama Isabel, jako feministka, zwolenniczka lewicy i działaczka polityczna była śledzona i inwigilowana. Straciła pracę w prasie i telewizji. Pewnego dnia jej dzieci wróciły ze szkoły przerażone po napaści przez grupę nieznajomych mężczyzn. Isabel podjęła decyzję o emigracji i wkrótce wraz z rodziną wyjechała do matki i wuja Ramona. Mówiła, że Pinochet sprawił, że została pisarką. Osiadła w Wenezueli i tam, by zagłuszyć nostalgię, zaczęła pisać o dziejach swojego kraju i swojej rodziny. Została też dziennikarką w jednej z głównych gazet "El Nacional".
W 1978 opuściła męża i wyjechała na 2 miesiące do Hiszpanii, by później do niego powrócić.
W 1981, gdy Allende dowiedziała się , że umiera jej dziadek zaczęła pisać do niego list, który przerodził się w powieść. Tak powstał "Dom Duchów"1982. Książka odniosła duży sukces, a Allende została porównana do Gabriela Garcíi Márqueza i przypisana do stylu znanego jako realizm magiczny.
Podczas wizyty w Californii w 1988, Allende poznała swojego drugiego męża, prawnika Williama Gordona.
Po długiej i ciężkiej chorobie, w 1992 Paula umarła na porfirię. Allende poświęciła swojej umierającej córce jeden z najbardziej osobistych utworów "Paula", w którym pisze: " Żegnaj mi, Paulo, pod postacią kobiety. Witaj mi, Paulo, pod postacią ducha."
W 2003, Allende otrzymała obywatelstwo amerykańskie i w zamieszkała w San Rafael w Californii wraz z najbliższą rodziną. Allende większość czasu w tej chwili poświęca mężowi, synowi i wnukom.
W 2006, była jedną z ośmiu osób, które niosły flagę olimpijską na otwarciu Zimowej Olimpiady w Turynie we Włoszech.
Książki Allende zostały przetłumaczone na wiele języków, a ona sama stała się jedną z najpoczytniejszych chilijskich autorów. Otrzymała również wiele literackich nagród. Posiada niezwykły styl snucia opowieści i dotykania poprzez słowa, najczulszych strun ludzkiej duszy.
Twórczość:
Dom duchów La casa de los espíritus, 1982 – wydanie polskie 1996
Miłość i cienie De amor y de sombra, 1985 – wydanie polskie 1992
Ewa Luna Eva Luna, 1987 – wydanie polskie 1997
Opowieści Ewy Luny Cuentos de Eva Luna, 1989
Niezgłębiony zamysł 1991
Paula Paula 1994
Afrodyta Afrodita, 1997
Córka fortuny Hija de la fortuna, 1999 – wydanie polskie 2000,
Portret w sepii Retrato en sepia, 2001
Miasto bestii La Ciudad de las Bestias, 2002
Mi país inventado 2003
Królestwo złotego smoka Le royaume du dragon dor, 2003
Las Pigmejów 2005
Zorro 2005
Ines, pani mej duszy 2008
